Asgari Fiyat Tespit Kurulu bugün 2025’te uygulanacak taban fiyatı açıklayacak. Komiteye emekçiler ismine katılan minimum fiyatlı 3 personel ‘nasıl geçinemediklerini’ SÖZCÜ’ye anlattı.
11 yıldır minimum fiyatla İstanbul-Ankara otoyolunda taşeron emekçi olarak çalışan Bolu Geredeli Durmuş Öztürk, ‘Asgari fiyat ne kadar olmalı’ sorumuza karşılık olarak, elindeki kağıdı uzatarak, “Bu kağıtta yazanların karşısını doldursunlar, kaç lira tutuyorsa o parayı minimum fiyat olarak bize versinler” dedi.
Komisyona emekçiler ismine katılan minimum fiyatlı Durmuş Öztürk ile kuaför Nihan Koçak ve toptancı dükkanında çalışan Selma Sayın, yaşadıkları geçim mücadelesini SÖZCÜ’den Erdoğan Süzer’e anlattı.
Öztürk’ün listesinde bir meskenin temel muhtaçlıkları ve zarurî harcamaları var. Liste kira, market, pazar, doğalgaz, 1 aylık ekmek parası ve çocukların 1 aylık masrafından oluşuyor. Öztürk, “En düşük kira 15-20 bin lira. Ekmeğin tanesi 10 lira. 3 çocuklu bir aileyiz yalnızca aylık ekmek masrafımız 6 bin lira. Marketi, pazarı, doğalgazı hesaplasınlar bir de 3 çocuğuma harçlık ayırsınlar kâfi, fazlasını istemiyorum” diye konuştu.
‘YUMURTAYI ORTADA BİR YİYORUZ’
Babasına ilişkin konutta oturan Öztürk, nasıl geçindiğini şöyle anlattı: “Otobanın bakım tamirini taşeron şirketin elemanı olarak yapıyorum. 5-6 yıl öncesine kadar minimum fiyatla az çok konutu geçindiriyordum. Artık imkansız. Eşim çalışmıyor, biri üniversitede 3 çocuk okutuyorum. Eti kurbanda eş dost getirirse yiyoruz. Peyniri, yumurtayı ortada bir yiyoruz. Kredi kartıyla, borçlarla çarkı döndürmeye çalışıyorum. Çocuklara hakikat dürüst bir şey alamıyorum. Bir şey alsam oburunu bırakıyorum. Bu sene asgariye artırım gelmedi fakat her şey zamlandı. 140 liraya aldığım en ucuz sıvı yağ 290 lira olmuş.”
Nihan Koçak
‘Annem, sırası değil, sonra alırız’
Kuaför Nihan Koçak 39 yaşında, iki çocuk annesi. Tek başına taban fiyatla meskeni geçindirmeye çalışıyor. İşte Nihan Koçak’ın ömür çabası:
“Evim kira, 8 bin liraydı, Ocak’ta 13 bin 500 lira olacak. Minimum fiyata gelecek artırımı konut sahibine vereceğim, bize bir şey kalmayacak. Eti unuttuk, peyniri, yumurtayı yönetimli yiyoruz. Yola günde 100 lira veriyorum. Doğalgazı yakamıyoruz. Oğlum bir çikolata istedi, ‘Şimdi sırası değil, sonra alırız’ dedim. Temmuzdan bu yana kredi kartıyla borç biriktirerek geçinmeye çalışıyorum. İnsanca yaşayacağımız bir taban fiyat istiyorum. Komitede bizi ne kadar anlıyorlar emin değilim. Tok açın halinden anlamaz fakat vicdan diye de bir şey var. Kaşıkla verip kepçeyle alacaklar.”
Selma Sayın
‘Gram gram borç ödüyorum’
Selma Sayın Ankara’da toptancı dükkanında çalışıyor. İşte Sayın’ın geçim gayreti:
“Çocuğum yok, tek başıma yaşıyorum. Eşimden ayrılınca altın ve dolarla borçlanıp mesken almıştım. Borcum katlandı. 7 bin liraya bozdurduğum altını, artık 70 bin liraya alamıyorum. 25 gram altın borcum var. Her ay 1 gram altını sıkıntı alıyorum. Ayda 2 bin lira yola veriyorum, market alışverişi yapamıyorum. Doğalgazı yakamıyorum, battaniyeyle oturuyorum. Yaksam onu karşılayacak param yok. Kuruldaki karar vericilerden insaf bekliyorum.”